Tajemnica eucharystyczna jest prawdziwie centrum świętej liturgii, a nawet całego życia chrześcijańskiego. Z tej racji Kościół, pouczony przez Ducha Świętego, stara się z dnia na dzień bardziej ją zgłębić i pełniej nią żyć.

Zbierając się przy ołtarzu, staramy się spełnić to życzenie Kościoła i coraz lepiej uczestniczyć w Eucharystii.

Przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo,

które ma moc zbawić dusze wasze.

Ewangelia wspomina kilkakrotnie o bezpośrednim zetknięciu się Chrystusa z poganami, a więc z tymi, którzy żyjąc obok narodu żydowskiego, stanowili znaczną część rodzaju ludzkiego, która właściwie nie znała prawdziwego Boga i była przeważnie pogrążona w jakimś daleko posuniętym upadku moralnym. To wszystko sprawiało, że o poganach można było powiedzieć, iż trwają w duchowych ciemnościach. Św. Marek mówi nam dziś o spotkaniu Chrystusa z poganką, której córka była opętana przez ducha nieczystego. Zauważmy, że Ewangelista z pewnym naciskiem podkreśla jej pogańskie pochodzenie: "a była to poganka, Syrofenicjanka rodem". I oto ona zwraca się do Mesjasza, pochodzącego według ciała z narodu żydowskiego, z prośbą o uzdrowienie córki. Zanim przedstawiła prośbę, upadła Chrystusowi do nóg, uznając w ten sposób w Nim przynajmniej kogoś niezwykłego. I w tej postawie błagalnej zanosi prośbę.

W odpowiedzi słyszy trochę dziwne i zaskakujące słowa, słowa bardzo twarde: "Pozwól wpierw nasycić się dzieciom; bo niedobrze jest wziąć chleb dzieciom i rzucić psom". Niewątpliwie twarde słowa, ale były one skierowane może nie tyle do biednej matki, ile wypowiadały pewną zasadę i ukazywały pewien stan faktyczny, o którym już na początku ogólnie wspomniano. Zauważmy, że Chrystus stwierdza pierwszeństwo przysługujące dzieciom, tj. członkom narodu wybranego. Oni powinni najpierw skorzystać z dobrodziejstw czasów mesjańskich, mają pierwszeństwo przed poganami.

Taka jest pierwsza myśl zawarta we wspomnianej zasadzie, co też znalazło potwierdzenie w głoszeniu Ewangelii przez Chrystusa, który nieraz podkreślał, że jest posłany przede wszystkim do owiec, które zginęły z Izraela. Ale jest także druga myśl. W słowach Jezusa zawarte jest wyraźne przeciwstawienie: żydzi i poganie. Żydzi byli rzeczywiście narodem wybranym, nawet oddzielonym od innych. Mieli wiarę w jednego prawdziwego Boga i przechowywali nieskażoną tradycję o początku człowieka na ziemi, o grzechu pierworodnym i zapowiedzianym już w raju odkupieniu. Z drugiej zaś strony jawił się świat pogański - zupełne przeciwstawienie, że można je było wyrazić w tak twardych słowach Chrystusa.

Ale w całym tym wydarzeniu trzeba dostrzec również inny moment. Na tle tak ostro przedstawionego stanu rzeczy ukazuje się bardzo korzystnie postawa tej pogańskiej kobiety, która klęka przed Mesjaszem pochodzącym z narodu żydowskiego i kieruje do niego prośbę. Ona nie dała za wygraną, nie obraziła się tym przykrym porównaniem, jakie usłyszała. Owszem, potwierdzając słuszność tego porównania, ze spokojem mówi: "Tak, Panie, ale przecież i szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci". Uznała swój przykry stan, lecz jednocześnie jakby chciała zwrócić uwagę na to, że również poganie mają swoje prawa. Wolno nam też przypuszczać, że przez swoje twarde słowa chciał Chrystus dać tej niewieście - i to wobec Żydów, którzy byli zapewne świadkami tego niezwykłego dialogu - okazję do tak mocnego wyznania wiary.

Natarczywa prośba płynąca z głębokiej wiary mogła dokonać tak wielkich rzeczy. Stanowi to również i dla nas przykład, a zarazem zachętę do naśladowania postawy tej pogańskiej niewiasty. Często stawiamy sobie - i słusznie - pytanie: jaka jest nasza wiara? To jest przecież podstawowa sprawa naszego chrześcijańskiego życia, ponieważ bez wiary nie można podobać się Panu Bogu ani też nawiązać łączności z Chrystusem.

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy nieustannie wysławiali Ciebie, * wszechmogący, wieczny Boże, * i Tobie za wszystko składali dziękczynienie.

Ty z miłości stworzyłeś człowieka, * a gdy zasłużył na potępienie, * odkupiłeś go w Twoim miłosierdziu, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Przez Niego Twój majestat uwielbiają zastępy Aniołów, * którzy zawsze się radują w Twojej obecności. * Prosimy, aby i nasze głosy przyłączyły się do nich, * razem z nimi wołając...