Sprawiedliwość, o którą mamy zabiegać tutaj na ziemi, to coś bardzo wewnętrznego, posiadającego swoje źródło w naszej łączności z Bogiem. Możemy ją pogłębiać tutaj przy ołtarzu, gdy szczerym sercem przyjmujemy słowo Boże i otwieramy się na przyjęcie owoców ofiary, w której uczestniczymy.

Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,

a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.

Jak pamiętamy, Panu Jezusowi bardzo zależało na tym, aby Apostołowie, których sam wybrał i przewidział na kontynuatorów swojego dzieła związanego z głoszeniem Królestwa Bożego, mieli właściwe spojrzenie na wszystkie sprawy. Musiało to dotyczyć również tak ważnej dziedziny, jak stosunek człowieka do Boga i do drugich. Wiedział o tym, że Jego uczniowie wyrośli w środowisku kształtowanym przez faryzeuszów i uczonych w Piśmie. Stąd byli narażeni na zbyt płytkie ujmowanie tak ważnej sprawy, jak głoszone przez Niego Królestwo Boże, które miało właściwie ustawić człowieka wobec Boga i drugich.

Wyrazem troski Chrystusa o prawidłową postawę moralną uczniów jest niewątpliwie dzisiejsze wydarzenie ewangeliczne. Po rozstaniu się z faryzeuszami, o czym słyszeliśmy wczoraj, Pan Jezus wsiadł do łodzi i odpłynął. Mistrz zwykł był wykorzystywać każdą chwilę, wykorzystał więc i tę, gdy znaleźli się sami na jeziorze. Słusznie był przekonany, że uczniowie mają jeszcze dobrze w pamięci spotkanie Mistrza z faryzeuszami. Stąd nawiązując do tego niewątpliwie przykrego incydentu, mówi do Apostołów: "Strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda".

Pojawia się tutaj słowo "kwas", użyte w tym wypadku w znaczeniu przenośnym. W czasach Chrystusa nie znano drożdży, zastępował je kwas, tj. odrobina ciasta pozostawiona celowo do sfermentowania, by można było włożyć ją potem do dużej masy ciasta i spowodować w ten sposób jego wyrośnięcie. Pan Jezus kilkakrotnie użył tego porównania, by przybliżyć głoszoną przez siebie naukę o Królestwie. Mówił więc, że Królestwo Boże podobne jest do kwasu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło (por. Mt 13, 33). Wolno powiedzieć, że największym pragnieniem Chrystusa było to, by zaczyn (kwas) Ewangelii objął swym działaniem cały świat. Jeśli się miało tak stać, powinien on najpierw przepoić do głębi życie Apostołów.

W tej jednak dziedzinie istniało realne niebezpieczeństwo. Stanowił je "kwas", który miał zupełnie inne działanie niż Ewangelia. Pan Jezus ostrzega Apostołów przed "kwasem faryzeuszów i Heroda". Mogliśmy już zorientować się, na czym polegało niebezpieczeństwo tego kwasu. Wczoraj była mowa o postawie moralnej faryzeuszy. Przypomnijmy, że sprowadzała się do powierzchownego ujmowania rzeczy, do mnożenia praktyk bez zbytniej troski o to, by to wszystko odnawiało człowieka wewnętrznie. Postawa faryzejska to zbytnia pewność siebie, pogoń za poklaskiem i wynoszenie się ponad drugich. Spotkaliśmy się również z Herodem, gdy była mowa o śmierci męczeńskiej Jana Chrzciciela. Ten władca reprezentował postawę "dorobkiewicza", gotowego poświęcić wszystko, byle utrzymać się na powierzchni i zapewnić sobie pozycję życiową.

Zarówno kwas faryzeuszów, jak i kwas Heroda, stanowił duże niebezpieczeństwo dla tych, którzy spotykali się z Ewangelią i mieli ją przyjąć na podobieństwo zaczynu przetwarzającego całe wnętrze człowieka. Chrześcijaństwo to nie suma pewnych praktyk, których wykonanie załatwia wszystko. Nie jest ono również jednym z środków gwarantujących osiągnięcie ziemskiej kariery. Chrześcijaństwo ugruntowuje się przede wszystkim we wnętrzu człowieka, co suponuje wewnętrzną przemianę.

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy Tobie, Ojcze święty, * zawsze i wszędzie składali dziękczynienie * przez umiłowanego Syna Twojego, Jezusa Chrystusa.

On jest Słowem Twoim, * przez które wszystko stworzyłeś. * Jego nam zesłałeś jako Zbawiciela i Odkupiciela, * który stał się człowiekiem za sprawą Ducha Świętego * i narodził się z Dziewicy. * On spełniając Twoją wolę, * nabył dla Ciebie lud święty, * gdy wyciągnął swoje ręce na krzyżu, * aby śmierć pokonać i objawić moc Zmartwychwstania.

Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * głosimy Twoją chwałę, razem z nimi wołając...