Menu: |
Tabele stron Teksty LG
Teksty Monastycznej LG
Teksty Liturgia Horarum
|
|

Kolor szat:
|
Środa, 25 marca 2020
ZWIASTOWANIE PAŃSKIE
Uroczystość
|
 |
Teksty liturgii Mszy św.
Jeśli strona nie wyświetla się poprawnie, kliknij tutaj, aby wyświetlić ją w prostszej wersji.
|
oprac. Marta Żelazowska
|
|
W: |
Naucz nas, Panie, pełnić Twoją wolę
|
|
Pd: |
Sławcie, usta, ciało Pana
|
|
K: |
Archanioł Boży Gabryjel
|
|
U: |
Uwielbiaj, duszo moja
|
|
Z: |
Błogosławiona jesteś, Maryjo
|
|
|
por. Hbr 10, 5. 7
|
Chrystus przychodząc na świat, mówi: * Oto idę, abym spełniał wolę Twoją, Boże.
|
|
Is 45, 8; Ps 18
|
Roráte cæli désuper, et nubes pluant iustum: aperiátur terra, et gérminet Salvatórem.
Cæli enárrant glóriam Dei: et ópera mánuum eius annúntiat firmaméntum.
|
ks. Edward Sztafrowski, Wprowadzenie do liturgii Mszy o świętych, tom 2
|
|
Przeżywamy dziś uroczystość Zwiastowania Pańskiego, które stało się początkiem realizacji Bożych planów zbawienia człowieka. Właśnie wtedy nadeszła pełnia czasu: odwieczne Słowo Boże, przez które wszystko się stało, w dniu zwiastowania przyjęło w łonie Maryi, za sprawą Ducha Świętego, ludzką naturę. Nastąpiło to w momencie, gdy Najświętsza Dziewica wypowiedziała zgodę na propozycję przedstawioną przez Boga: "Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twego słowa". Tu ma swoje źródło Jej niezwykła godność, właśnie za to błogosławią Ją wszystkie narody.
Dzień dzisiejszy jest również dla nas źródłem wielkiej radości: Syn Boży stał się człowiekiem dla naszego zbawienia, aby nas dopuścić do udziału w Boskiej naturze, dzięki czemu mamy możność stać się dziećmi Bożymi. Nie zapominamy jednak, że to wszystko zobowiązuje do życia w pełni chrześcijańskiego.
|
Odmawia się hymn Chwała na wysokości Bogu...
|
|
|
Boże, z Twojej woli w łonie Maryi Dziewicy odwieczne Słowo przyjęło ludzkie ciało; spraw, abyśmy wyznając, że nasz Odkupiciel jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, * zasłużyli na udział w Jego Boskiej naturze.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
|
Panna pocznie i porodzi Syna
|
Iz 7, 10-14; 8, 10c
|
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Pan przemówił do Achaza tymi słowami: «Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Szeolu, czy to wysoko w górze!»
Lecz Achaz odpowiedział: «Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę».
Wtedy rzekł Izajasz: «Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam uprzykrzać się ludziom, iż uprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel», to znaczy: Bóg z nami.
Oto słowo Boże.
|
ks. Edward Sztafrowski, Wprowadzenie do liturgii Mszy o świętych, tom 2
|
|
Podziwiajmy wspaniały plan zbawienia, zapowiedziany już na siedem wieków przed Chrystusem: Przez Maryję Dziewicę Bóg zamieszka wśród ludzi. Korzystajmy z pośrednictwa Maryi, byśmy zawsze byli świątynią Bożą.
|
|
Ps 40 (39), 7-8a. 8b-10. 11 (R.: por. 8a i 9a)
|
Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.
| 7 | Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi, *
| | lecz otwarłeś mi uszy;
| | nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. *
| 8 | Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę.
| Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.
| | | | W zwoju księgi jest o mnie napisane:
| 9 | Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, *
| | a Twoje Prawo mieszka w moim sercu».
| 10 | Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu
| | i nie powściągałem warg moich, *
| | o czym Ty wiesz, Panie.
| Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.
| | | 11 | Sprawiedliwości Twej nie kryłem w głębi serca, *
| | głosiłem Twoją wierność i pomoc.
| | Nie taiłem Twojej łaski ani Twej wierności *
| | przed wielkim zgromadzeniem.
| Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.
| | |
|
Ps 23, 7. 3. 4
Tollite portas, príncipes, vestras: et elevámini portæ æternáles: et introíbit Rex glóriæ.
Quis ascéndet in montem Dómini? aut quis stabit in loco sancto eius? Innocens mánibus et mundo corde.
| |
Chrystus przychodzi pełnić wolę Ojca
|
Hbr 10, 4-10
|
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Bracia:
Niemożliwe jest, aby krew cielców i kozłów usuwała grzechy.
Przeto Chrystus, przychodząc na świat, mówi: «Ofiary ani daru nie chciałeś, ale Mi utworzyłeś ciało; całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się Tobie. Wtedy rzekłem: Oto idę w zwoju księgi napisano o Mnie aby spełnić wolę Twoją, Boże».
Wyżej powiedział: «Ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się Tobie», choć składane są zgodnie z Prawem. Następnie powiedział: «Oto idę, aby spełnić wolę Twoją». Usuwa jedną ofiarę, aby ustanowić inną. Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.
Oto słowo Boże.
|
ks. Edward Sztafrowski, Wprowadzenie do liturgii Mszy o świętych, tom 2
|
|
Chrystus narodzony z Maryi przyszedł na ziemię pełnić wolę Ojca. Jakże dokładnie naśladuje Go w tym Jego Matka. Jest to również i dla nas drogowskazem.
|
|
J 1, 14ab
|
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Słowo stałem się ciałem i zamieszkało między nami.
I oglądaliśmy Jego chwałę.
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków. |
|
Ps 41, 11-13. 10. 15-16
Audi fília, et vide, et inclína aurem tuam: quia concupívit rex spéciem tuam.
Vultum tuum deprecabúntur omnes dívites plebis: fíliæ regum in honóre tuo.
Adducéntur regi vírgines post eam: próximæ eius afferéntur tibi.
Adducéntur in lætítia et exsultatióne: adducéntur in templum regis.
| |
Maryja pocznie i porodzi Syna
|
Łk 1, 26-38
|
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Wszedłszy do Niej, anioł rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami».
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».
Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?»
Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».
Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa».
Wtedy odszedł od Niej anioł.
Oto słowo Pańskie.
|
ks. Edward Sztafrowski, Wprowadzenie do liturgii Mszy o świętych, tom 2
|
|
Scena zwiastowania ukazuje wielkość Maryi, z której Syn Boży stał się człowiekiem. Uczmy się od naszej Matki niezwykłej pokory, która otwiera na Boże działanie.
|
ks. Edward Sztafrowski, Wprowadzenie do liturgii Mszy o świętych, tom 2
|
|
|
W odnowionej liturgii uroczystość, którą dziś obchodzimy na dziewięć miesięcy przed Bożym Narodzeniem, nazywa się Zwiastowaniem Pańskim (dawniej nosiła nazwę Zwiastowania Najśw. Maryi Pannie), przez co mocno podkreślono, że chodzi o tajemnicę Pańską, dotyczącą Słowa odwiecznego, które w łonie Maryi stało się ciałem. Nie zostaje jednak w ten sposób pominięta osoba Matki Najświętszej, która w tej tajemnicy odgrywa istotną rolę.
A więc czcimy Zwiastowanie Pańskie: Słowo stało się ciałem. Jezus Chrystus, który jako Syn Boży istniał zawsze, bez początku, stał się w określonym czasie człowiekiem, a więc jednym z nas, przyjął ludzką naturę, upodabniając się do nas we wszystkim, oprócz grzechu. Uświadamiając sobie jednak tajemnicę Wcielenia Syna Bożego, równocześnie musimy zauważyć, że to wszystko nas dotyczy. Słowo odwieczne dlatego stało się ciałem, ponieważ ludzie stworzeni przez Boga, wywodzący się od Adama i Ewy, zgrzeszyli, utracili przyjaźń Bożą. To wszystko zaś tak osłabiło cały rodzaj ludzki, że ludzie, wywodzący się od ziemskiego Adama, stali się niezdolni nawiązać na powrót łączność z Bogiem.
Wprawdzie został powołany później spośród wszystkich jeden naród, który czcił prawdziwego Boga i nawet składał liczne ofiary przebłagalne, ale nie mogły one przemienić człowieka od wewnątrz i doprowadzić do nawiązania łączności ze Stwórcą. Nie mogły mieć tej siły, by człowieka usprawiedliwić, nie gładziły też grzechów, ani nie potrafiły usunąć największego wroga ludzkości, jakim po grzechu pierworodnym stała się śmierć.
Stąd autor listu do Hebrajczyków przypomniał nam dzisiaj, że niemożliwe było, aby krew kozłów i cielców - bo takie przede wszystkim ofiary składano w Starym Testamencie - mogła usunąć grzech. I oto, jakby na tle niewystarczalności wspomnianych ofiar i zarazem nieudolności grzesznego człowieka, odbywa się swoisty dialog między Synem Bożym i Bogiem Ojcem. Chrystus przychodząc na świat, zdawał się mówić do Ojca: "ofiary ani daru nie chciałeś, ale utworzyłeś mi ciało". W ten sposób Syn Boży, dostrzegając niewystarczalność ofiar, składanych nawet przez naród wybrany, zgodził się przyjąć ciało ludzkie, stać się człowiekiem, by wystąpić w imieniu całej ludzkości. On, Syn Boży, staje się człowiekiem, aby ludzkość reprezentować wobec Ojca. Z tej właśnie racji tajemnica Wcielenia dotyczy człowieka, każdego z nas.
Wcielenie Syna Bożego, które dziś w sposób szczególny uobecniamy w liturgii, jest dla nas czymś niezwykle radosnym. Syn Boży stał się człowiekiem dla nas i dla naszego zbawienia. Stąd, odmawiając dziś wyznanie wiary, przyklękamy wypowiadając słowa odnoszące się do Wcielenia Syna Bożego. Uwielbiamy w ten sposób Wcielone Słowo, wyrażamy dziękczynienie i zarazem radość.
Moment Wcielenia był niezwykle ważnym momentem w historii zbawienia. W ten sposób zaczęło się już odkupienie, zapowiadane kiedyś przez proroków w Starym Przymierzu. To, co było dotychczas tylko zapowiadane, weszło w stan realizacji. Odkąd Syn Boży stał się człowiekiem, wszystko biegło już zgodnie z wytyczonym od dawna planem zbawienia, aż do śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, które stały się kulminacyjnym punktem w tajemnicy paschalnej Jezusa Chrystusa.
Musimy jednak dzisiaj i to dostrzec, że w realizowaniu tego wspaniałego planu Bożego, poczynając od Wcielenia, została wybrana droga, na której potrzebna była niewiasta. Od początku było zapowiadane, że przyszły Mesjasz narodzi się z niewiasty. Już w raju kierował Bóg do szatana słowa: "położę nieprzyjaźń między tobą i niewiastą...". A potem prorok Izajasz - co przypomniało nam pierwsze czytanie słowa Bożego - zapowiedział, że ta niewiasta będzie dziewicą. Owszem, dziewictwa nie utraci, mimo iż pocznie i porodzi Syna. Wreszcie dzisiejsza Ewangelia dokładnie określiła, o jaką chodziło niewiastę: "Bóg posłał anioła Gabriela do Dziewicy, której było na imię Maryja...".
Gdy zagłębiamy się w opis Zwiastowania Pańskiego, staje przed nami niezwykła godność Najświętszej Dziewicy. Właśnie w Niej Słowo stało się ciałem. Co więcej, można powiedzieć, że w pewnym sensie było to uzależnione od zgody Maryi. Najpierw bowiem odbywał się dialog między aniołem, występującym w imieniu Boga, a Maryją. I dopiero wtedy, gdy Dziewica Nazaretańska wypowiedziała przyzwolenie: "Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twego słowa", zstąpił na Nią Duch Święty i Jego mocą dokonało się Wcielenie, a Maryja stała się Matką Słowa Wcielonego. Jakże to wszystko akcentuje wielką godność Maryi!
Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam jednak również inny ważny moment - wspaniałą postawę Maryi, która okazała się godna tego wybrania. Wprawdzie podejmuje dialog, pyta o pewne sprawy, prosi o wyjaśnienia, bo chciała się upewnić, jaka jest wola Boża, ale poznawszy ją, bez wahania wypowiada znamienne słowa: "Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twego słowa". Zauważmy, jak wielkie podobieństwo zachodzi między słowami Maryi i tymi, które autor listu do Hebrajczyków wkłada w usta Chrystusa przyjmującego ludzką naturę. Jezus, idąc na świat, mówił do swego Ojca: "Oto idę, w zwoju księgi napisano o Mnie, abym spełniał Twoją wolę, Boże".
Maryja, mając stać się Matką Bożą, tak samo jak Chrystus deklaruje swoje posłuszeństwo i będzie je realizowała na wzór Syna przez całe swe życie. Staje więc dziś przed nami, by nas uczyć, jak mamy przyjąć radosną nowinę o Wcieleniu Syna Bożego. Musi ona mieć wpływ na nasze życie. Mamy zapatrzyć się w Matkę Najświętszą i skorzystać jak najwięcej z wzoru, jaki nam zostawiła. Również i my jako hasło swojego życia powinniśmy wziąć "pełnienie woli Bożej". Oby każdy z nas mógł powtórzyć za Maryją w każdej chwili swojego życia: "Oto ja, służebnica Pańska, sługa Pański, niech mi się stanie według Twego słowa".
|
Odmawia się Wierzę w jednego Boga... Na słowa I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy, i stał się Człowiekiem wszyscy klękają
|
|
|
Przez Maryję, w której łonie dzisiaj Słowo stało się ciałem, przedstawmy Bogu nasze prośby:
- O odwagę w ukazywaniu wartości każdego życia ludzkiego dla Kościoła.
- O życzliwą i troskliwą opiekę ze strony najbliższych dla wszystkich matek spodziewających się potomstwa.
- O powstrzymanie przed złem i pomoc dla wszystkich, którzy planują dokonanie aborcji.
- O światło i moc Ducha Świętego dla rekolekcjonistów i spowiedników.
- O radość przebywania w niebie dla zmarłych z naszych rodzin.
- Abyśmy byli wdzięczni za dar, jakim jest nasze ciało, i umieli dbać o nie, bo jest świątynią Ducha Świętego.
Boże, przyjdź z pomocą naszej słabości i udziel nam tego, czego potrzebujemy. Przez Chrystusa, Pana naszego.
|
|
|
Wszechmogący Boże, wcielenie Twojego Syna dało początek Kościołowi, przyjmij jego dary * i spraw, aby w tę uroczystość z radością sprawował eucharystyczne Misterium.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
|
|
Lc 1, 28. 42
Ave María, grátia plena, Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui.
| |
44. Słowo stało się ciałem
|
|
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Niebieski posłaniec zwiastował Maryi, * że dla naszego zbawienia Twój Syn narodzi się wśród ludzi. * Najświętsza Dziewica przyjęła z wiarą Twoje Słowo, * przez tajemnicze działanie Ducha Świętego poczęła Syna i z miłością Go nosiła w niepokalanym łonie. * On spełnił obietnice dane Izraelowi * i objawił się narodom, jako oczekiwany Zbawiciel.
Przez Niego Twój majestat uwielbiają zastępy Aniołów, * którzy zawsze się radują w Twojej obecności. * Prosimy, aby i nasze głosy przyłączyły się do nich, * razem z nimi wołając...
|
|
Iz 7, 14
|
Oto Panna pocznie i porodzi Syna, * i nazwą Go imieniem Emmanuel.
|
|
Is 7, 14
Ecce virgo concípiet, et páriet fílium: et vocábitur nomen eius Emmánuel.
| |
|
|
Boże, przez ten Sakrament utwierdź w naszych sercach prawdziwą wiarę, abyśmy wyznając, że Syn Maryi Dziewicy jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, * mocą Jego zmartwychwstania mogli dojść do wiekuistej radości.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
|
|