Menu: |
Tabele stron Teksty LG
Teksty Monastycznej LG
Teksty Liturgia Horarum
|
|

Kolor szat:
|
Piątek, 9 listopada 2018
ROCZNICA POŚWIĘCENIA BAZYLIKI LATERAŃSKIEJ
Święto
|
 |
Teksty liturgii Mszy św.
Jeśli strona nie wyświetla się poprawnie, kliknij tutaj, aby wyświetlić ją w prostszej wersji.
|
|
|
W: |
Boże, obdarz Kościół Twój
|
|
Pd: |
Jeden chleb
|
|
K: |
Bądźże pozdrowiona
|
|
U: |
Dziękujemy Ci, Ojcze nasz
|
|
Z: |
Weź w swą opiekę
|
|
|
Ap 21, 2
|
Ujrzałem miasto święte, Jeruzalem nowe, * zstępujące z nieba od Boga, * ozdobione jak oblubienica przystrojona dla swego męża.
|
|
Ps 67, 6. 7. 36. 2
|
Deus in loco sancto suo, Deus, qui inhabitáre facit unánimes in domo, ipse dabit virtútem et fortitúdinem plebi suæ.
Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci eius, et fúgiant, qui odérunt eum, a fácie eius.
|
ks. Edward Sztafrowski, Wprowadzenie do liturgii Mszy o świętych, tom 8
|
|
W dniu dzisiejszym wspominamy rocznicę poświęcenia Bazyliki Laterańskiej w Rzymie. Jest ona kościołem katedralnym papieży i dlatego słusznie uważa się ją za matkę wszystkich kościołów. Przy niej koncentrowało się życie Kościoła przez tysiąc lat. Odbyło się w niej wiele synodów i pięć soborów powszechnych.
Obchodząc dzisiejsze święto kierujemy naszą myśl do stolicy chrześcijaństwa, by złączyć się duchowo z Pasterzem Kościoła powszechnego. Tym samym obudzamy pragnienie, ażeby swoim dobrym życiem przyczyniać się do wzrostu tej wielkiej i żywej budowli, jaką jest cały Kościół.
|
Odmawia się hymn Chwała na wysokości Bogu...
|
|
|
Boże, Ty z żywych i wybranych kamieni przygotowujesz wiekuistą świątynię Twojej chwały, pomnóż w swoim Kościele owoce Ducha Świętego, którego mu zesłałeś, * aby lud Tobie wierny rósł w łasce i dojrzewał do zbudowania niebieskiego Jeruzalem.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
|
Woda wypływająca ze świątyni niesie życie
|
Ez 47, 1-2. 8-9. 12
|
Czytanie z Księgi proroka Ezechiela
Podczas widzenia otrzymanego od Pana zaprowadził mnie anioł z powrotem przed wejście do świątyni, a oto wypływała woda spod progu świątyni w kierunku wschodnim, ponieważ przednia strona świątyni była skierowana ku wschodowi; a woda płynęła spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza. I wyprowadził mnie przez bramę północną na zewnątrz i poza murami powiódł mnie do bramy zewnętrznej, skierowanej ku wschodowi. A oto woda wypływała spod prawej ściany świątyni, na południe od ołtarza.
Anioł rzekł do mnie: «Woda ta płynie na obszar wschodni, wzdłuż stepów, i rozlewa się w wodach słonych, i wtedy wody jego stają się zdrowe. Wszystkie też istoty żyjące, od których tam się roi, dokądkolwiek potok wpłynie, pozostaną przy życiu: będą tam też niezliczone ryby, bo dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie uzdrowione.
A nad brzegami potoku mają rosnąć po obu stronach różnego rodzaju drzewa owocowe, których liście nie więdną, których owoce się nie wyczerpują; każdego miesiąca będą rodzić nowe, ponieważ ich woda przychodzi z przybytku. Ich owoce będą służyć za pokarm, a ich liście za lekarstwo».
Oto słowo Boże.
|
ks. Edward Sztafrowski, Wprowadzenie do liturgii Mszy o świętych, tom 8
|
|
Każda świątynia, w której zbieramy się dla uczestniczenia w kulcie Bożym, powinna być dla nas źródłem wody tryskającej na życie wieczne.
|
Jesteście Bożą budowlą
|
1 Kor 3, 9b-11. 16-17
|
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Jesteście uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą. Według danej mi łaski Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny zaś wznosi budynek. Niech każdy jednak baczy na to, jak buduje. Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego niż ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus.
Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.
Oto słowo Boże.
|
ks. Edward Sztafrowski, Wprowadzenie do liturgii Mszy o świętych, tom 8
|
|
Kościoły, w których się zbieramy, zwłaszcza dla sprawowania Ofiary eucharystycznej, mają nam dopomagać, by każdy stał się żywą świątynią Bożą.
|
|
Ps 46 (45), 2-3. 5-6. 8-9 (R.: por. 6)
|
Refren: Bóg jest we wnętrzu swojego Kościoła.
| 2 | Bóg jest dla nas ucieczką i siłą, *
| | najpewniejszą pomocą w trudnościach.
| 3 | Przeto nie będziemy się bali, choćby zatrzęsła się ziemia *
| | i góry zapadły w otchłań morza.
| Refren: Bóg jest we wnętrzu swojego Kościoła.
| | | 5 | Nurty rzeki rozweselają miasto Boże, *
| | najświętszy przybytek Najwyższego.
| 6 | Bóg jest w jego wnętrzu, więc się nie zachwieje, *
| | Bóg je wspomoże o świcie.
| Refren: Bóg jest we wnętrzu swojego Kościoła.
| | | 8 | Pan Zastępów jest z nami, *
| | Bóg Jakuba jest naszą obroną.
| 9 | Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana, *
| | zdumiewające dzieła, których dokonał na ziemi.
| Refren: Bóg jest we wnętrzu swojego Kościoła.
| | |
|
Ps 121, 1. 7
Lætátus sum in his quæ dicta sunt mihi, in domum Dómini íbimus.
Fiat pax in virtúte tua, et abundántia in túrribus tuis.
| |
|
2 Krl 7, 16
|
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wybrałem i uświęciłem tę świątynię,
aby moja obecność trwała tam na wieki.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. |
|
Allelúia. Bene fundáta est domus Dómini supra firmam petram.
| |
Mówił o świątyni swego ciała
|
J 2, 13-22
|
✠ Słowa Ewangelii według świętego Jana
Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie, oraz siedzących za stołami bankierów.
Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał.
Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska». Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: «Gorliwość o dom Twój pożera Mnie».
W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?»
Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo».
Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?» On zaś mówił o świątyni swego ciała.
Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.
Oto słowo Pańskie.
|
ks. Edward Sztafrowski, Wprowadzenie do liturgii Mszy o świętych, tom 8
|
|
Z największym szacunkiem powinniśmy się odnosić do każdej świątyni. Tu bowiem sprawowane są święte tajemnice naszej wiary, tu spotykamy się z naszym Ojcem niebieskim.
|
ks. Edward Sztafrowski, Wprowadzenie do liturgii Mszy o świętych, tom 8
|
|
|
Liturgia dnia dzisiejszego zwraca naszą uwagę najpierw na konkretne miejsce święte. Jest nim jeden z kościołów rzymskich, który ze względu na swoją godność zaliczany jest do czterech bazylik większych Rzymu. A więc jest określany mianem "bazyliki". Bazylika oznaczała dom królewski. W pierwszych wiekach słowem tym określano dość powszechnie wszystkie kościoły, później natomiast zarezerwowano je na oznaczenie tylko niektórych bardziej znanych i wyróżniających się godnością świątyń.
Z bazyliką laterańską związał się bardzo długi okres historii Kościoła. Zaraz po ustaniu prześladowań cesarz Konstantyn - który przyznał chrześcijanom wolność - ofiarował Papieżom już wówczas starożytny pałac Lateranów. Przy tym pałacu wzniesiono wspaniałą świątynię, którą poświęcono Chrystusowi Zbawicielowi. Stąd do dziś mówimy, że bazylika laterańska jest wzniesiona pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela. Ponieważ obok tej świątyni (a właściwie w połączeniu z nią) wzniesiono olbrzymie i wspaniałe baptysterium, czyli chrzcielnicę, stąd drugi tytuł bazyliki: pod wezwaniem świętego Jana Chrzciciela.
W dniu 9 listopada 324 roku papież Sylwester dokonał - jak utrzymuje tradycja - uroczystego poświęcenia (inaczej: konsekracji) tego kościoła. Stał się on od początku szczególną własnością Papieży, uważano go za katedrę Biskupów Rzymskich. Nic przeto dziwnego, że z tą świątynią związała się bogata historia Kościoła powszechnego. Tu przez długie wieki rezydowali następcy św. Piotra w Rzymie, a więc ci, którzy są równocześnie pasterzami całego Kościoła. W tej bazylice odbyło się pięć soborów powszechnych (zwanych Laterańskimi) oraz szereg synodów rzymskich, które gromadziły licznych pasterzy celem podjęcia rozważań i wydania decyzji mających na uwadze rozwój życia religijnego. I chociaż później papieże przenieśli swoją siedzibę na Wzgórze Watykańskie, w pobliże bazyliki św. Piotra, to jednak bazylika laterańska pozostała nadal katedrą Biskupa Rzymskiego. Kto wchodzi do bazyliki, spotyka na jej frontonie informację, że właśnie ta świątynia jest Głową i Matką wszystkich kościołów świata katolickiego.
Jest to jakby pierwszy moment, na który zwracamy dziś uwagę. W Ewangelii Pan Jezus mocno przypomniał, że świątynia zasługuje na wielki szacunek ze strony człowieka. Chrystus nawiedzał Świątynię jerozolimską. Była to jedyna świątynia dla całego narodu żydowskiego, chluba każdego Izraelity. Stąd też Chrystus, który był zawsze cichy i kazał nam się uczyć od siebie łagodności, zapałał świętym gniewem, gdy wszedł na teren świątyni i zobaczył tam targowisko. Wypędził więc wszystkich, którzy bezcześcili świątynię i przypomniał jednocześnie, że jest ona domem Bożym, któremu należy się szacunek.
Zachowanie się Chrystusa stanowi również i dla nas przypomnienie. Owszem, nasze świątynie zasługują w jeszcze większym stopniu na szacunek. Są bowiem nie tylko znakiem obecności Boga wśród swego ludu (jak Świątynia jerozolimska), ale jest w nich sprawowana i przechowywana Eucharystia, są sprawowane sakramenty święte. Dokonuje się w nich prawdziwe spotkanie Boga ze swoim ludem. Z tej racji każda świątynia zasługuje na szczególny szacunek ze strony człowieka.
Musimy jednak zwrócić uwagę również na to, że Pan Jezus nazwał dziś w Ewangelii świątynią "swoje ciało". Mówił bowiem do Żydów, którzy byli zaskoczeni, że powyganiał z obrębu świątyni wszystkich handlarzy i wskutek tego domagali się od Niego znaku, który by wykazał, że ma prawo to czynić: "zburzcie tę świątynię, a Ja ją w ciągu trzech dni odbuduję". Św. Jan, który skrzętnie wszystko wyjaśnia, dodaje w związku z tym, że Pan Jezus mówił w tym wypadku "o świątyni swego Ciała", a więc nawiązał do swojej śmierci i zmartwychwstania. Stąd przeżywając dzisiejsze święto rocznicy poświęcenia odległej od nas bazyliki rzymskiej, jednocześnie uświadamiamy sobie, że my także jesteśmy świątynią, żywą świątynią Bożą, co przypomina nam również św. Paweł. Musimy pamiętać, że kościoły wznoszone ręką ludzką i potem poświęcane uroczyście, nie co innego mają na uwadze, jak wzrastanie tej świątyni, którą my jesteśmy.
Przed dzisiejszą Ewangelią skierowano do nas słowa Boże: "Wybrałem i uświęciłem tę świątynię, aby moja obecność trwała tam na wieki". Odnoszą się one nie tylko do świątyni materialnej, w której się zbieramy, ale przede wszystkim do nas, do żywej świątyni, która jest zawsze najmilszym dla Boga mieszkaniem. Każdy chrześcijanin został wybrany i poświęcony. Nasza konsekracja dokonała się w dniu naszego chrztu. Wtedy nawiązaliśmy bardzo ścisłą łączność z Bogiem. Tę łączność powinniśmy ustawicznie pogłębiać. Po to gromadzimy się w kościele, aby pilnie słuchać słowa Bożego i uczestniczyć w sprawowaniu Eucharystii. Powinniśmy pamiętać o tym, że najlepszym sposobem włączenia w tę ofiarę jest uczestniczenie w uczcie, podczas której posilamy się samym Chrystusem. W ten sposób następuje nasz wzrost, umacniamy się wewnętrznie, coraz bardziej wszczepiamy się w Chrystusa.
|
|
|
Polecajmy dziś szczególnie Bożej opiece naszego papieża i wszystkie jego sprawy:
- Módlmy się za naszego papieża, by jego głoszenie Ewangelii otwierało ludzkie serca i jednało je z Bogiem.
- Za pracowników Stolicy Apostolskiej, aby byli dla papieża skutecznymi pomocnikami i sługami Kościoła.
- Za diecezję rzymską, a szczególnie za kształcących się w niej kapłanów z całego świata, aby była miejscem odkrywania i przekazywania wiary kolejnym pokoleniom.
- Za pielgrzymujących na spotkania z papieżem, by zachowywali usłyszaną naukę i wzrastali w gorliwości.
- Za wszystkich zmarłych, szczególnie za zmarłych biskupów Rzymu, aby cieszyli się z przebywania z Bogiem w niebie.
- Za nas samych, abyśmy troszczyli się o nasze ciała - świątynie Ducha Świętego.
Panie, nasz Boże, otocz swą opieką naszego papieża i obdarz go siłami do mądrego kierowania Kościołem, który mu powierzyłeś. Przez Chrystusa, Pana naszego.
|
|
|
Wszechmogący Boże, przyjmij złożone dary, umacniaj przez Twoje sakramenty tych, którzy się tutaj modlą * i spełniaj ich pragnienia.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
|
|
1 Chron 29, 17. 18
Dómine Deus, in simplicitáte cordis mei lætus óbtuli univérsa, et pópulum tuum, qui repértus est, vidi cum ingénti gáudio, Deus Israel, custódi hanc voluntátem, Dómine Deus.
| |
52. Kościół Oblubienicą Chrystusa i świątynią Ducha Świętego
|
|
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali * Panie Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże.
W Twojej dobroci dla ludzi mieszkasz w domu modlitwy, * aby Twoja łaska, której stale nam udzielasz, * uczyniła z nas świątynię Ducha Świętego * jaśniejącą blaskiem cnotliwego życia. * Nasze ziemskie świątynie są obrazem Kościoła, * Oblubienicy Chrystusa, którą nieustannie uświęcasz, * aby weszła do Twojej chwały, * jako matka radująca się z niezliczonych dzieci.
Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * wysławiamy Ciebie, razem z nimi wołając...
|
|
por. 1 P 2, 5
|
Jako żywe kamienie tworzymy duchową świątynię, * świętą wspólnotę kapłańską.
|
|
Ps 121, 3. 4
Ierúsalem, quæ ædificátur ut cívitas, cuius participátio eius in idípsum, illuc enim ascendérunt tribus, tribus Dómini, ad confiténdum nómini tuo, Dómine.
| |
|
|
Wszechmogący Boże, Ty chciałeś, aby Twój Kościół na ziemi był zapowiedzią niebieskiego Jeruzalem, przez udział w Najświętszym Sakramencie uczyń nas świątynią Twojej łaski, * i pozwól nam wejść do przybytku Twojej chwały.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
|
|